یاد امام زمان (علیه السلام)

وظیفه ی یک شیعه و یک عاشق دلسوخته قبل از هر چیز یاد امام زمان است نه در هر صبح و شام ، بلکه درتمایم ساعات عمر خود و درهر حال ازحالات و در هر مکانی از مکانها باید به یاد امام زمام باشد، نه آنکه هر گاه مریض یا گرفتار شد و یا در مرکزی از مراکزدینی، مانند حرم ائمه (علیه السلام) قرار گرفت به یاد امام بیافتد، زیرا عاشق آن است که آنی از یاد معشوق غافل نشود. تأسف آن است که نه تنها دیگران به یاد امام نیستند. بلکه شیعیان نیز امامشان را به فراموشی سپرده اند، در حالی که از یاد بردن ولی نعمت عیب و زشت است. یاد اما نه تنها یک وظیفه است که آرام بخش و نشاط آور، سازنده و تربیت کننده، اصلاح گر و شور آفرین و وسیله تقرب به خدا و توشه لحظه پر وحشت مرگ نیز هست.

بنابراین ، ای دوستان امام زمان اگر صفای روح می طلبید، اگر تزکیه نفس می خواهید. اگر قدرت مبارزه با تمایلات نفسانی و وسوسه های شیطانی را جویا هستید، اگر از گناهان و خطاها پشیمان شده در پی وسیله استغفار به فکر درمان بیماری های روحی و ناهمواریهای معنوی افتاده اید، اگرتعالی روانی و نور باطنی می خواهید و بالاخره اگر کامیابی دنیا و آخرت را خواستارید، راه اصلی و مسیر حقیقی آن است که به یاد امام زمان باشید و به او روی آورید و دست به دامان او شوید، در تمام ساعات عمرتان به یاد او باشید، از او بخواهید، او را بجوئید، راه او را به پیمائید و در خانه او را بزنید، چرا که همه چیز آنجاست و همه کمالات در سایه مهر او و در پرتو اطاعت و کسب خوشنودی او و سرانجام از یاد اوست. شما در هر مقام و موقعیتی که هستید، اگر می خواهید در تمام شئون زندگی و در همه مسائل اجتماعی، به خصوص سازندگی روح انسانی وشکوفایی اندیشه، به جائی برسید و به موقعیتهائی نایل شوید پیوسته به یاد او باشید و پیوندتان را با او محکم کنید که در غیر این صورت تلاشها بی ثمر می ماند.