اطاعت و پیروی از نایب امام زمان (علیه السلام)

یکی از مهمترین وظیفه شیعه در عصر غیبت گوش دادن به فرمان نماینده و نایب امام عصر است، به این معنا که درتمام کارها و حوادث که درصورت حضور امام، با نظارت و ولایت او انجام می گرفت، در عصر غیبت باید با نظارت فقیه جامع الشرایط انجام گیرد، چنانکه خود امام زمان(ع) در پاسخ به نامه اسحق بن یعقوب فرمود : « و اما الحوادث الواقعه فارجعوا فیها الی روات حدیثنا فانهم حجتی علیکم و انا حجه الله؛ در حوادث واقعه به راویان حدیث ما مراجعه کنید ، چرا که آنان حجت و نماینده من ومن حجت خدا می باشم.»

امام عسکری(ع) نیز درضمن توقیعی، مردم را به فقها ارجاع داده و فرمود است: مقلد و تابع بی چون و چرای فقیه جامع الشرایط باشید.

امام صادق (ع) هم فرمود: من فقها را حاکم بر شما قرار دادم و آن ها منصوب ما هستند و شما موظفید در زمانی که به ما دسترسی ندارید، به آن ها رجوع کرده، و به گفته آنها عمل کنید و ابداً حق رد قول آن ها را ندارید، چرا که رد آن ها رد ماست و رد ما رد خداست.

بنابراین ، یکی از وظایف مسلم شیعه طبق دستور ائمه هدی (ع) اطاعت از فقها در تمام شؤون زندگی، اعم از زندگی فقهی، عبادی، اجتماعی و سیاسی و ... است و این چیزی است که خود حضرت فرمانش را صادر فرموده است.

ارجاع مردم به امام زمان (علیه السلام)

صرف اینکه انسان به یاد امام زمان(عج) و متوسل به اوست و در هر صبح و شام او را زیارت می کند کافی نیست، بلکه تکلیف دیگری هست که (البته این تکلیف عمدتاً متوجه روحانیت ورهبران دینی و متدینان صاحب نفوذ در جامعه است) باید سعی کرد تا جامعه را جامعه امام زمانی(ع) قرار داد و مردم را متوجه امام زمان کرد. درایام تبلیغ محرم وصفر وماه رمضان و درهر فرصت متناسب از امام عصر(ع) سخن به میان آورد و بخشی از منبر و وعظ و خطابه خود را به آن حضرت اختصاص داد ومردم را نسبت به اصل وجود او و عظمت و جلال و جمال او آگاه ساخت. دستور توسل به آن حضرت را به مردم آموخت و مردم را نسبت به آن امام همام امیدوار کرد. هم چنین شبهات را در مورد وجود آن حضرت برطرف نمود و در مورد طول عمر آن حضرت وغیبت و فواید وجودی او، در عین اینکه در پرده غیبت است، سخن گفت و ابهامات را بر طرف نمود تاهمه افراد شیعه نسبت به امام آگاهی پیدا کرده و مبلغ او شوند. در این راه یک بسیج عمومی لازم است که همه اهل سخن و قلم یکصدا شوند، همنوا شوند و به مردم بفهمانند که ما بی صاحب نیستیم تا جامعه، یکپارچه جامعه امام زمانی شود، نه آنکه تنها دعای ندبه بخوانند، آن هم پس از مدتی در اثر گرایش های نابجا مورد طعن دیگران قرار گیرند. یا یک روحانی و واعظ در میلاد آن حضرت به چند جمله یا داستان اکتفا نماید، بلکه باید کاری کرد که زن و مرد شیعه دائم به فکر امامشان بوده و مبلغ او باشند و درهر حادثه قبل از هر کسی به یاد امام زمان بیفتند و از او کمک بخواهند. نه آنکه پس از آنکه نزد همه اطبا رفته و تمام اموالشان را در این راه تباه کردند، و پاسخ منفی و مأیوس کننده شنیدند، تازه به یاد مسجد جمکران و امام زمان بیفتند. ما باید مردم را به گونه ای بسازیم که در تمام زمینه ها نخست به یاد امام زمان افتاده، سپس با توسل به آن حضرت به طبیب مراجعه کنند و دارو مصرف نمایند، نه آنکه نخست به دارو پناه ببرند، آنگاه به امام زمان(ع) مراجعه نمایند. البته ما منکر اسباب و علل طبیعی نیستیم و نمی خواهیم بگوییم هر که بیمار شد، و با اینکه مثلاُ نیاز به عمل جراحی دارد به دکتر مراجعه نکند، و فقط به امام زمان متوسل شود، بلکه می گوئیم نخست توسل برای اینکه امام عصر عنایتی بفرماید که طبیب درست مرض را تشخیص دهد و داروی مناسب تحویز نماید و عمل جراحی موفقیت آمیز باشد. به هر حال، دارو از طبیب، ولی شفا از خدا با وساطت امام عصر(ع) است.

احساس حضور در محضر امام عصر(عج) موجب درک حقیقی فضیلت ماه رمضان

اگر در ماه مبارک رمضان خود را در محضر امام زمان(عج) بدانیم قطعا در پایان این ماه توشه مناسبی برای خود ذخیره خواهیم کرد که با خواندن قرآن و دعا هم بدست نمی آید.

اگر در ماه مبارک رمضان خود را در محضر امام زمان (عج) بدانیم و به این موضوع که اعمال و رفتارمان زیر نظر امام زمان (عج) است آگاه باشیم، خود را از خیلی کارها دور نگه خواهیم داشت که قطعا در پایان این ماه توشه مناسبی برای خود ذخیره خواهیم کرد توشه ای که با خواندن قرآن و دعا آنرا بدست نخواهیم آورد.