تاریخ پس از ظهور امام زمان ( عج )بخش دوم

3) یاران امام(ع)؛ ویژگی‌ها

دربارة خصوصیات و ویژگی‌های یاران امام مهدی(ع)، روایات بسیاری رسیده است. به عنوان نمونه ابن‌مسعود روایت شده است که پیامبر(ص) فرمود: «من به نام آنها (یاران مهدی) و پدرانشان و رنگ‌هایشان [از هر کس دیگری] آگاه‌ترم. آنها در آن روزگار بهترین سواران روی زمین هستند». در حدیث از ام سلمه نقل شده است که آن حضرت(ص) فرمود: «مؤمنان واقعی شام و گروه‌هایی از عراق به نزد او می‌آیند و با وی در بین رکن و مقام بیعت می‌نمایند». محمد بن حنفیه گوید: «نزد علی بن ابی‌طالب بودیم. مردی از او دربارة مهدی پرسید، حضرت فرمود: … پس از ظهور، خداوند گروهی از یاران پراکنده او را همچون ابرها برایش جمع می‌کند و دل‌هایشان را با یکدیگر الفت می‌دهد. آنها نه از کسی هراس دارند و نه به کسی دل خوش‌اند. تعداد آنها به شمار اصحاب پیامبر در جنگ بدر می‌باشد و نیز به تعداد اصحاب طالوت که به همراه او از نهر آب عبور کردند…» قندوزی از امام باقر(ع) و امام صادق(ع) نقل کرده است که آن دو بزرگوار در تفسیر آیة شریفه «و لئن أخّرنا عنهم العذاب إلی أمّـة معدودةٍ»،? امت معدوده را همان اصحاب مهدی(ع) در آخرالزمان دانسته‌اند که سیصد و سیزده نفرند که همگی در یک زمان مانند ابرهای پراکندة پاییزی گرد هم می‌آیند. در خبری از امام علی(ع) نقل شده است: «آنها گروهی هستند که همچون ابرهای پراکندة پاییزی در آخرالزمان گرد هم می‌آیند… به خدا سوگند فرماندة آنان را می‌شناسم و محلّ فرودشان را می‌دانم… آنان جوان‌اند و پیری در میان آنها نیست مگر به اندازة سرمه در چشم یا نمک در غذا». حلقة نخست یاران امام مهدی(ع)، سیصد و سیزده نفراند و البته به همین تعداد، محدود نخواهند ماند. شیخ صدوق روایت کرده است: «مردی کوفی از امام صادق(ع) پرسید: چند نفر به همراه قائم قیام خواهند کرد؟ چون برخی می‌گویند شمار آنها به تعداد جنگ‌جویان بدر (سیصد و سیزده نفر) است. حضرت پاسخ فرمود: او جز با گروه نیرومندان (اولوالقوة) قیام نخواهد کرد و آنها کمتر از ده‌هزار نفر نیستند». در حدیثی دیگر آن حضرت فرمود: «مهدی پس از بیعت سیصد و سیزده نفر، در مکه باقی می‌ماند تا که شمار یارانش به ده‌هزار نفر برسد، سپس از آنجا به مدینه می‌رود». امّا دراین‌باره که یاران خاصّ امام(ع) از کدام سرزمین‌ها هستند، در روایت‌ها به چهار دسته برمی‌خوریم : 1-مؤمنان واقعی شام و نیکانی از عراق، 2-  مردمی از شرق، 3- گروهی غیر عرب. سیوطی از علی بن ابی‌طالب(ع) روایت کرده است: «خوشا طالقان! زیرا خداوند را در آنجا گنج‌هایی است که از جنس طلا و نقره نیستند؛ بلکه مردانی در آنجا هستند که خداوند را آنچنان که شایستة اوست پرستش می‌کنند. آنان یاوران آخرالزمانی مهدی می‌باشند.

4)  طلیعه پیروزی

زنجیرة پیروزی‌های امام مهدی(ع) از همان شب ظهور آغاز می‌شود. امامیه و عامه روایاتی را به این مضمون نقل کرده‌اند که: «خداوند کار مهدی ما اهل بیت را در شبی اصلاح می‌فرماید». در حدیثی دیگر، امام جواد(ع) این اصلاح یک شبه را به کار موسای کلیم همانند کرده است تا پاره‌ای آتش برای خانواده‌اش برگیرد و آنجا بود که به پیامبری برگزیده شد.

5)  فرو رفتن لشکریان سفیانی در زمین بیداء

برخی روایات این واقعه را یکی از حلقات زنجیرة وقایع پس از ظهور برشمرده‌اند. در روایتی که علامه مجلسی از امام باقر(ع) نقل کرده است، آن حضرت پس از بیان حوادث ظهور و تجمع یاران امام مهدی(ع) و بیعت آنها، از لشکرکشی سفیانی و فرو رفتن لشکرش در حدّ فاصل مکه و مدینه، به نام «بیداء» خبر می‌دهد.

6) کوفه، مقصد نخست

شیخ مفید از امام باقر(ع) نقل کرده است که فرمود: «گویی قائم را در نجف کوفه می‌بینم که از مکه با حمایت پنج هزار فرشته، در حالی که جبرئیل از سمت راست، میکائیل از سمت چپ و مؤمنان در پیشاپیش او در حرکت‌اند، به آنجا آمده است». در روایت دیگری آن حضرت از ورود امام مهدی(ع) به کوفه خبر می‌دهند در حالی که سه جریان سیاسی در آن شهر با یکدیگر اختلاف پیدا کرده‌اند. امام مهدی(ع) بر فراز منبر قرار می‌گیرد و سخن آغاز می‌کند. در آن حال مردم آنچنان می‌گریند که نمی‌فهمند امام(ع)چه می‌گوید. شیخ طوسی روایتی را بدین مضمون نقل می‌کند: «مردم در دومین جمعه از آن حضرت می‌خواهند تا پشت سرش نماز جمعه بخوانند و بلافاصله اضافه می‌کنند: ولی این مسجد گنجایش ما را ندارد. امام(ع) در پاسخ می‌فرماید: «این خواستة شما را پیگیری خواهم کرد». آنگاه به سوی نجف می‌رود و حدّ و مرز مسجد را مشخص می‌سازد که با طراحی و تعبیة هزار در، گنجایش مردم را داشته باشد. در روایات آمده است: «پس از ورود امام به کوفه، همگی مؤمنان به آن شهر و اطراف آن کوچ می‌کنند و امام(ع) آنجا را منزل خویش قرار می‌دهد. مفضل بن عمر گوید: «به امام صادق(ع) عرض کردم: آقای من، خانة مهدی و محل اجتماع مؤمنان کجا خواهد بود؟ فرمود: مرکز دولت او کوفه است؛ محل صدور احکام و فتوای او در مسجد جامع آن و محل نگهدرای بیت‌المال و تقسیم غنایم، مسجد سهله است. محل خلوت کردن او برای نیایش و اعتکاف تپه‌های سفید نجف است.